Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lorīca T

  • 1 lorica

    lōrīca, ae, f. [lorum] [st2]1 [-] cuirasse (en cuir, puis plus tard recouverte de métal). [st2]2 [-] Caes. parapet (en clayonnage ajouté à la palissade). [st2]3 [-] barrière, clôture, haie; enclos. [st2]4 [-] Vitr. crépi, enduit, revêtement de muraille.    - loricae thoracesque, Liv.: les cuirasses en cuir et en métal.    - lorica lintea, Suet.: cuirasse de toile (faite de cordes de lin).    - lorica conserta hamis, Virg.: cotte de mailles.    - huic vallo loricam pinnasque adjecit, Caes. BG. 7, 72: à cette palissade il ajouta un parapet et des créneaux.    - falcibus vallum ac loricam rescindunt, Caes. BG. 7: ils coupent avec des faux le rempart et le parapet.    - libros mutare loricis, Hor. C. 1, 29, 15: laisser les livres pour la cuirasse. - voir hors site lorica.
    * * *
    lōrīca, ae, f. [lorum] [st2]1 [-] cuirasse (en cuir, puis plus tard recouverte de métal). [st2]2 [-] Caes. parapet (en clayonnage ajouté à la palissade). [st2]3 [-] barrière, clôture, haie; enclos. [st2]4 [-] Vitr. crépi, enduit, revêtement de muraille.    - loricae thoracesque, Liv.: les cuirasses en cuir et en métal.    - lorica lintea, Suet.: cuirasse de toile (faite de cordes de lin).    - lorica conserta hamis, Virg.: cotte de mailles.    - huic vallo loricam pinnasque adjecit, Caes. BG. 7, 72: à cette palissade il ajouta un parapet et des créneaux.    - falcibus vallum ac loricam rescindunt, Caes. BG. 7: ils coupent avec des faux le rempart et le parapet.    - libros mutare loricis, Hor. C. 1, 29, 15: laisser les livres pour la cuirasse. - voir hors site lorica.
    * * *
        Lorica, loricae, penul. prod. Liu. Cic. Le halecret d'un homme de pied, ou la cuirasse et harnois d'un homme d'arme, Une brigandine, ou Escaille, Un haubergeon, Cotte de maille. C'est aussi toute chose de quoy on se garnist et couvre contre son ennemi.
    \
        Lorica. Vitruuius. Le chapiteau d'une muraille.
    \
        Lorica. Vitruuius. Enduict, Revestement, Encroustement.
    \
        Lorica testacea. Vitruuius. Enduict de ciment.

    Dictionarium latinogallicum > lorica

  • 2 lorica

    lōrīca, ae, f. [id.], a leather cuirass, a corselet of thongs (opp. thorax, a brazen breastplate).
    I.
    Lit.:

    pro lorica malacum capiam pallium,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 37:

    lata insignisque lorica,

    Cic. Mur. 26, 52:

    ambulat cum lorica,

    id. Fl. 17, 41:

    graves loricis,

    Liv. 5, 38:

    trilix,

    Verg. A. 3, 467; 5, 259; Sil. 2, 401:

    bilix,

    Verg. A. 12, 376:

    truncis affixa tropaeis lorica,

    Juv. 10, 134:

    cum vix loricam multiplicem conixi umeris ferunt,

    Quint. 8, 4, 25.—Also of linen:

    lintea,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Transf., a defence of any kind.
    1.
    Milit., a breastwork, parapet:

    turres contabulantur, pinnae loricaeque ex cratibus attexuntur,

    Caes. B. G. 5, 39:

    huic vallo loricam pinnasque adjecit,

    id. ib. 7, 72:

    loricam vallumque struxere,

    Tac. H. 4, 37; Curt. 9, 4, 30; Veg. Mil. 4, 28. —
    2.
    A fence, hedge, enclosure, App. M. 6, p. 186; Amm. 24, 5, 2.—
    3.
    A plastering, plaster:

    lorica testacea,

    Vitr. 2, 8; 2, 9:

    stellionis cubile est in loricis ostiorum, fenestrarumque,

    Plin. 30, 10, 27, § 89.—
    * II.
    Trop.:

    libros Mutare loricis,

    i. e. to exchange studies for arms, Hor. C. 1, 29, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > lorica

  • 3 lorica

    lōrīca, ae, f. (lorum), I) der Panzer, anfangs aus rohem Leder u. dgl., dann auch mit ehernen Schuppen überzogen, das Panzerhemd (hingegen thorax die eherne Rüstung vom Halse bis an die Scham, eherner Harnisch), Plaut., Cic. u.a.: loricae thoracesque, Liv.: lorica lintea, Nep., ferrea, Tac.: loricae sertae atque aënae, Nep.: remex loricam indutus, Curt.: loricā ferreā uti, Tac.: libros mutare loricis, übtr. = die Studien mit den Waffen, Hor. – II) übtr.: 1) die Brustwehr an Festungen, -an Schanzen, Caes. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 4, 37): an Gebäuden, testacea, Backsteinbrustwehr, Vitr. – 2) die Umzäunung, der Zaun, Apul. u. Amm. – 3) an Gebäuden, das Tünchwerk, der Putz, die Decke, loricae ostiorum fenestrarumque, Plin. 30, 89: supra loricae ex calce et arena inducantur, Vitr. 7, 1, 4; vgl. 7, 9, 4. – 4) der Rumpf des Körpers, Lucan. 9, 797. – / vulg. lūrīca, Itala (Fuld.) Ephes. 6, 14 u. 1. Thess. 5, 8.

    lateinisch-deutsches > lorica

  • 4 lorica

    lōrīca, ae, f. (lorum), I) der Panzer, anfangs aus rohem Leder u. dgl., dann auch mit ehernen Schuppen überzogen, das Panzerhemd (hingegen thorax die eherne Rüstung vom Halse bis an die Scham, eherner Harnisch), Plaut., Cic. u.a.: loricae thoracesque, Liv.: lorica lintea, Nep., ferrea, Tac.: loricae sertae atque aënae, Nep.: remex loricam indutus, Curt.: loricā ferreā uti, Tac.: libros mutare loricis, übtr. = die Studien mit den Waffen, Hor. – II) übtr.: 1) die Brustwehr an Festungen, -an Schanzen, Caes. u. Tac. (s. Heräus Tac. hist. 4, 37): an Gebäuden, testacea, Backsteinbrustwehr, Vitr. – 2) die Umzäunung, der Zaun, Apul. u. Amm. – 3) an Gebäuden, das Tünchwerk, der Putz, die Decke, loricae ostiorum fenestrarumque, Plin. 30, 89: supra loricae ex calce et arena inducantur, Vitr. 7, 1, 4; vgl. 7, 9, 4. – 4) der Rumpf des Körpers, Lucan. 9, 797. – vulg. lūrīca, Itala (Fuld.) Ephes. 6, 14 u. 1. Thess. 5, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lorica

  • 5 lorica

    lōrīca, ae f. [ lorum ]
    1) панцирь, кираса, броня (преим. из кожи с медными бляхами) (lintea, aēnea Nep)
    l. serta Nepкольчуга
    2) бруствер, парапет Cs
    3) ограда, забор или изгородь Vtr, Ap, Amm

    Латинско-русский словарь > lorica

  • 6 lōrīca

        lōrīca ae, f    [lorum], a leather cuirass, corselet of thongs: lata insignisque: graves loricis, L.: trilix, V.: serpens Loricae modo squamis defensus, O.: Libros Mutare loricis, i. e. exchange studies for arms, H.— A defence, breastwork, parapet: pinnae loricaeque ex cratibus attexuntur, Cs.: loricam struere, Ta.
    * * *
    coat of mail; breastwork, parapet, fortification

    Latin-English dictionary > lōrīca

  • 7 lorica

    s f 1
    cuirasse, coque

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > lorica

  • 8 lorica

    панцырь (1. 14 § 1 D. 49, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > lorica

  • 9 lorica

    hauberk [a coat of chain mail], a knight's service.

    Latin-English dictionary of medieval > lorica

  • 10 Litoria lorica

    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Австралия

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Litoria lorica

  • 11 linteus

    linteus, a, um (linum), aus Leinwand, leinen, linnen, vestis (Decke), Cic.: lorica (Ggstz. lorica serta atque aënea), Nep.: libri, eine alte auf Leinwand geschriebene Chronik des röm. Volkes, die im Tempel der Iuno Moneta aufbewahrt wurde, Liv. – Nbf. lenteus, wov. subst. lentea, ōrum, n., Corp. inscr. Lat. 14, 2215, 19. – subst., linteum, ī, n., a) Leinwand, ein leinenes Tuch, eine leinene Decke, ein Laken, linteum vetus, alter Lappen, Sen.: lintea inscripta (gezeichnete), Iuven.: polliceri lintea in vela, Liv.: merces linteis delatae, Cic.: locus linteis contectus est, Liv.: super adiectum (hingebreitetes) linteum recubans, Plin. ep.: succinctus linteo, Suet.: linteo cinctus, Gaius: capita linteis vinciunt, Curt. – Insbes. α) ein leinenes Segel, Catull. u.a. Dichter: infecta lintea, schwarze Segel, Catull.: dare lintea ventis, vor den W. bringen, ausspannen, Ov., retro, die S. wenden, zurücksegeln, Verg.: dextrā lintea dare, rechts ausspannen, Ov.: conversa domum dare lintea, die S. nach H. umkehrend spannen, Hor. (vgl. bildl., tali placet dare lintea curae, Nemes. cyn. 58). – β) ein leinener Vorhang, Mart. 2, 57, 6. – γ) ein Schamgürtel, Schurz, nudus, linteo cinctus, Gaius inst. 3, 192. – b) übtr., baumwollenes Zeug, Tuch, ex quibus (lanuginis pilis) vestes pretioso linteo faciunt, Plin. 12, 38: Iuba circa fruticem lanugines esse tradit linteaque ea Indicis praestantiora, Plin. 12, 39.

    lateinisch-deutsches > linteus

  • 12 multiplex

    multiplex, plicis, Abl. immer plicī, Genet. Plur. plicium, Akk. Plur. plicēs, neutr. plicia (multus u. plex v. plico), aus vielen gleichartigen Teilen bestehend, vielteilig, vielfach, vielfältig, mannigfaltig (Ggstz. simplex), griech. πολλαπλοῦς, I) eig.: a) v. Örtl. u. dgl., viele Räume-, viele Gänge-, viele Windungen habend, domus, vom Labyrinth, Ov., von einem Palast, Sen. poët.: loci spatium, Lucr.: alvus est m. et tortuosa, Cic.: fistula (Ggstz. f. simplex, duplex), Cels. – b) viele Windungen-, Krümmungen habend, vielfach gewunden, verschlungen, vitis serpens multiplici lapsu et erratico, Cic.: ille (draco) multiplici nexu alas (aquilae) ligat, Plin. – c) viele Lagen-, viele Schichten habend, vielfach-, mehrfach übereinandergelegt od. - liegend, thorax multiplicis auri, aus vieldrähtigem Golde od. aus vielfach übereinandergelegten Goldplatten, Sil.: u. so lorica m., Verg. (vorher auro trilix lorica): linum, Sil.: tunicae multiplici membranā, Plin.; vgl. cortex multiplex tunicis, ut tiliae; quibusdam simplex, ut fico, Plin. – d) aus vielen Gängen-, Schüsseln bestehend, reichhaltig, large multiplici constructae sunt dape mensae, Catull. 64, 304. – e) aus vielen Abteilungen, Geschlechtern usw. bestehend, vielfach, zahlreich, stark, corona, Cic.: praesidium, Auct. b. Alex.: natio, vielverzweigte, Mela. – poet., multiplex proavis, reich an Ahnen, Sil. 5, 543. – f) im Plur. = aus vielen Einheiten übh. bestehend, zahlreiche, viele (als Synon. von complures, im Ggstz. zu unus, pauci), quae multiplices fetus procreant (Ggstz. quae pauca gignunt), Cic.: multiplicia folia habere (Ggstz. unum folium habere), Plin.: ad multiplices consulatus triumphosque et complura evehi sacerdotia, Vell. – g) (wie duplex st. duplus) als Proportionale, vielfach, vielmal so groß, vielmal größer als ein anderes, griech. πολλαπλάσιος (vgl. Fabri Liv. 22, 7, 3), m. clades utrimque facta, Liv.: multiplices fuisse ementiebantur merces, Liv. – m. folg. quam (wie πολλαπλάσιος m. folg. ἤ), multiplex quam pro numero damnum est, Liv. – subst., multiplex, plicis, n., das Vielfache, vielfach od. vielmal mehr, gratius id fore laetiusque quod quisque suā manu ex hoste captum domum rettulerit, quam si multiplex alterius arbitrio accipiat, Liv. 5, 20, 8. – / Compar. multiplicior, Boëth. de unit. p. 1275. Gregor. epist. 9, 61. Beda de num. tom. 1. p. 161.

    II) übtr.: A) v. Lebl.: a) aus vielen Teilen oder Abteilungen bestehend, -zusammengesetzt, in viele Teile zerfallend, vielteilig, kompliziert (Ggstz. simplex), propositio, causa, Quint. – b) aus vielen Arten bestehend, von vielfacher-, von vielerlei Art, verschiedenartig, mannigfaltig, vielseitig, reichhaltig, aerumna, Plaut.: cura, Sall. hist. fr. u. Curt.: curae, Catull.: exspectatio, Curt.: officium (Tätigkeit), Quint.: ab alqo m. bellum geritur, Liv. – cuius (Socratis) m. ratio disputandi rerumque varietas, viels., für u. wider sich auslassende Erörterung, Cic.: m. variaque doctrina, Suet.: materia m., Quint.: multiplices variique sermones, Cic.: vagum illud orationis et fusum et multiplex genus, Cic.: historia m., Suet. – praeturae iurisdictio, res varia et multiplex ad suspiciones et simultates, mannigfaltigen (reichhaltigen) Stoff darbietend zu usw., Cic. – c) vieldeutig, verborum ancipites aut multiplices potestates, Cornif. rhet. 4, 67. – B) v. Pers.: a) im allg., vielteilig = vielseitig, Plato, qui varius et multiplex et copiosus fuit, Cic. – vir multiplex in virtutibus, navus, agilis etc., Vell. – b) insbes., v. Charakter: α) gleichs. vieldeutig, schwer zu ergründen, occultae hominum voluntates multiplicesque naturae, Cic. ep. ad Brut. 1, 1. § 1. – β) (wie πολλαπλοῦς) mit der Gesinnung vielfach wechselnd, unbeständig, proteusartig, animus, Cic.: m. ingenium et tortuosum, Cic.: hāc ille (Catilina) tam variā multiplicique naturā, Cic. – / Akk. Plur. neutr. multiplica b. Gell. 19, 7, 16.

    lateinisch-deutsches > multiplex

  • 13 dilorico

    dilorico, āre, ātum [lorica] - tr. - ouvrir, entrouvrir, déchirer (un vêtement sur la poitrine).    - alicujus tunicam diloricare, Cic. de Or. 2, 28, 124: déchirer la tunique de qqn.
    * * *
    dilorico, āre, ātum [lorica] - tr. - ouvrir, entrouvrir, déchirer (un vêtement sur la poitrine).    - alicujus tunicam diloricare, Cic. de Or. 2, 28, 124: déchirer la tunique de qqn.
    * * *
        Dilorico, diloricas, pen. prod. diloricare. Cic. Deschirer.

    Dictionarium latinogallicum > dilorico

  • 14 fidelis

    [st1]1 [-] fĭdēlis, e, adj. [fides]:    - compar. -lior; superl. -lissimus. a - à qui on peut se fier, fidèle, sûr, loyal, sincère.    - fidelis alicui: fidèle à qqn.    - fidelis populo Romano, Cic. Phil. 11, 34: fidèle au peuple romain.    - fidelis in aliquem: fidèle à qqn.    - fidelis in dominum, Cic. Mil. 29: fidèle à son maître.    - fidelis amicus, Cic. Cael. 14: ami fidèle.    - alicujus opera forti fidelique uti, Cic. Cat. 3, 14: avoir le brave et fidèle concours de qqn.    - fidelis amicitia, Cic. Lael. 54: amitié sincère.    - fidele consilium, Cic.: conseil d'ami. b - qui inspire confiance, solide, ferme, durable, fort.    - lorica fidelis, Virg. En. 9, 707: cuirasse à l'épreuve.    - navis fidelis, Cic. Planc. 97: navire solide. --- cf. Fam. 16, 17, 1. [st1]2 [-] fĭdēlis, is, subst. m.: un intime, un confident, un ami.    - Cic. Fam. 4, 1, 2.    - au plur.: les croyants.
    * * *
    [st1]1 [-] fĭdēlis, e, adj. [fides]:    - compar. -lior; superl. -lissimus. a - à qui on peut se fier, fidèle, sûr, loyal, sincère.    - fidelis alicui: fidèle à qqn.    - fidelis populo Romano, Cic. Phil. 11, 34: fidèle au peuple romain.    - fidelis in aliquem: fidèle à qqn.    - fidelis in dominum, Cic. Mil. 29: fidèle à son maître.    - fidelis amicus, Cic. Cael. 14: ami fidèle.    - alicujus opera forti fidelique uti, Cic. Cat. 3, 14: avoir le brave et fidèle concours de qqn.    - fidelis amicitia, Cic. Lael. 54: amitié sincère.    - fidele consilium, Cic.: conseil d'ami. b - qui inspire confiance, solide, ferme, durable, fort.    - lorica fidelis, Virg. En. 9, 707: cuirasse à l'épreuve.    - navis fidelis, Cic. Planc. 97: navire solide. --- cf. Fam. 16, 17, 1. [st1]2 [-] fĭdēlis, is, subst. m.: un intime, un confident, un ami.    - Cic. Fam. 4, 1, 2.    - au plur.: les croyants.
    * * *
        Fidelis et hoc fidele, pen. prod. Plaut. Fidele, Seur, Loyal, Feal.
    \
        Fidelior pice explendis rimis. Plin. Plus seure.
    \
        Fidelis animus. Cic. Un cueur loyal, Qui ne trompe point.
    \
        Desyderiis icta fidelibus. Horat. Ferüe de justes et raisonnables desirs, Quand à juste cause on desire et regrette quelque chose.
    \
        Oculi fideles. Horat. Bien voyans.
    \
        Silentium fidele. Horat. Quand on se garde bien de reveler un secret.

    Dictionarium latinogallicum > fidelis

  • 15 lorico

    lōrīco, āre, āvi, ātum [lorica] - tr. - [st2]1 [-] revêtir d'une cuirasse. [st2]2 [-] Varr. revêtir d'un enduit, crépir.    - statua loricata, amicta toga, velato capite, Liv. 23: statue couverte d'une cuirasse, revêtue de la toge, la tête voilée.
    * * *
    lōrīco, āre, āvi, ātum [lorica] - tr. - [st2]1 [-] revêtir d'une cuirasse. [st2]2 [-] Varr. revêtir d'un enduit, crépir.    - statua loricata, amicta toga, velato capite, Liv. 23: statue couverte d'une cuirasse, revêtue de la toge, la tête voilée.
    * * *
        Lorico, loricas, penul. prod. loricare. Plin. Vestir un halecret ou harnois, ou Se couvrir et garnir ou armer d'autre chose contre son ennemi. \ Loricati milites. Liu. Maillez, Cottemaillez.

    Dictionarium latinogallicum > lorico

  • 16 linteus

    linteus, a, um (linum), aus Leinwand, leinen, linnen, vestis (Decke), Cic.: lorica (Ggstz. lorica serta atque aënea), Nep.: libri, eine alte auf Leinwand geschriebene Chronik des röm. Volkes, die im Tempel der Iuno Moneta aufbewahrt wurde, Liv. – Nbf. lenteus, wov. subst. lentea, ōrum, n., Corp. inscr. Lat. 14, 2215, 19. – subst., linteum, ī, n., a) Leinwand, ein leinenes Tuch, eine leinene Decke, ein Laken, linteum vetus, alter Lappen, Sen.: lintea inscripta (gezeichnete), Iuven.: polliceri lintea in vela, Liv.: merces linteis delatae, Cic.: locus linteis contectus est, Liv.: super adiectum (hingebreitetes) linteum recubans, Plin. ep.: succinctus linteo, Suet.: linteo cinctus, Gaius: capita linteis vinciunt, Curt. – Insbes. α) ein leinenes Segel, Catull. u.a. Dichter: infecta lintea, schwarze Segel, Catull.: dare lintea ventis, vor den W. bringen, ausspannen, Ov., retro, die S. wenden, zurücksegeln, Verg.: dextrā lintea dare, rechts ausspannen, Ov.: conversa domum dare lintea, die S. nach H. umkehrend spannen, Hor. (vgl. bildl., tali placet dare lintea curae, Nemes. cyn. 58). – β) ein leinener Vorhang, Mart. 2, 57, 6. – γ) ein Schamgürtel, Schurz, nudus, linteo cinctus, Gaius inst. 3, 192. – b) übtr., baumwollenes Zeug, Tuch, ex quibus (lanuginis pilis) vestes pretioso linteo faciunt, Plin. 12, 38: Iuba circa fruticem lanugines esse tradit
    ————
    linteaque ea Indicis praestantiora, Plin. 12, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > linteus

  • 17 multiplex

    multiplex, plicis, Abl. immer plicī, Genet. Plur. plicium, Akk. Plur. plicēs, neutr. plicia (multus u. plex v. plico), aus vielen gleichartigen Teilen bestehend, vielteilig, vielfach, vielfältig, mannigfaltig (Ggstz. simplex), griech. πολλαπλοῦς, I) eig.: a) v. Örtl. u. dgl., viele Räume-, viele Gänge-, viele Windungen habend, domus, vom Labyrinth, Ov., von einem Palast, Sen. poët.: loci spatium, Lucr.: alvus est m. et tortuosa, Cic.: fistula (Ggstz. f. simplex, duplex), Cels. – b) viele Windungen-, Krümmungen habend, vielfach gewunden, verschlungen, vitis serpens multiplici lapsu et erratico, Cic.: ille (draco) multiplici nexu alas (aquilae) ligat, Plin. – c) viele Lagen-, viele Schichten habend, vielfach-, mehrfach übereinandergelegt od. - liegend, thorax multiplicis auri, aus vieldrähtigem Golde od. aus vielfach übereinandergelegten Goldplatten, Sil.: u. so lorica m., Verg. (vorher auro trilix lorica): linum, Sil.: tunicae multiplici membranā, Plin.; vgl. cortex multiplex tunicis, ut tiliae; quibusdam simplex, ut fico, Plin. – d) aus vielen Gängen-, Schüsseln bestehend, reichhaltig, large multiplici constructae sunt dape mensae, Catull. 64, 304. – e) aus vielen Abteilungen, Geschlechtern usw. bestehend, vielfach, zahlreich, stark, corona, Cic.: praesidium, Auct. b. Alex.: natio, vielverzweigte, Mela. – poet., multiplex proavis, reich an Ahnen,
    ————
    Sil. 5, 543. – f) im Plur. = aus vielen Einheiten übh. bestehend, zahlreiche, viele (als Synon. von complures, im Ggstz. zu unus, pauci), quae multiplices fetus procreant (Ggstz. quae pauca gignunt), Cic.: multiplicia folia habere (Ggstz. unum folium habere), Plin.: ad multiplices consulatus triumphosque et complura evehi sacerdotia, Vell. – g) (wie duplex st. duplus) als Proportionale, vielfach, vielmal so groß, vielmal größer als ein anderes, griech. πολλαπλάσιος (vgl. Fabri Liv. 22, 7, 3), m. clades utrimque facta, Liv.: multiplices fuisse ementiebantur merces, Liv. – m. folg. quam (wie πολλαπλάσιος m. folg. ἤ), multiplex quam pro numero damnum est, Liv. – subst., multiplex, plicis, n., das Vielfache, vielfach od. vielmal mehr, gratius id fore laetiusque quod quisque suā manu ex hoste captum domum rettulerit, quam si multiplex alterius arbitrio accipiat, Liv. 5, 20, 8. – Compar. multiplicior, Boëth. de unit. p. 1275. Gregor. epist. 9, 61. Beda de num. tom. 1. p. 161.
    II) übtr.: A) v. Lebl.: a) aus vielen Teilen oder Abteilungen bestehend, -zusammengesetzt, in viele Teile zerfallend, vielteilig, kompliziert (Ggstz. simplex), propositio, causa, Quint. – b) aus vielen Arten bestehend, von vielfacher-, von vielerlei Art, verschiedenartig, mannigfaltig, vielseitig, reichhaltig, aerumna, Plaut.: cura, Sall. hist. fr. u. Curt.: curae, Catull.: exspectatio, Curt.: officium (Tätigkeit),
    ————
    Quint.: ab alqo m. bellum geritur, Liv. – cuius (Socratis) m. ratio disputandi rerumque varietas, viels., für u. wider sich auslassende Erörterung, Cic.: m. variaque doctrina, Suet.: materia m., Quint.: multiplices variique sermones, Cic.: vagum illud orationis et fusum et multiplex genus, Cic.: historia m., Suet. – praeturae iurisdictio, res varia et multiplex ad suspiciones et simultates, mannigfaltigen (reichhaltigen) Stoff darbietend zu usw., Cic. – c) vieldeutig, verborum ancipites aut multiplices potestates, Cornif. rhet. 4, 67. – B) v. Pers.: a) im allg., vielteilig = vielseitig, Plato, qui varius et multiplex et copiosus fuit, Cic. – vir multiplex in virtutibus, navus, agilis etc., Vell. – b) insbes., v. Charakter: α) gleichs. vieldeutig, schwer zu ergründen, occultae hominum voluntates multiplicesque naturae, Cic. ep. ad Brut. 1, 1. § 1. – β) (wie πολλαπλοῦς) mit der Gesinnung vielfach wechselnd, unbeständig, proteusartig, animus, Cic.: m. ingenium et tortuosum, Cic.: hāc ille (Catilina) tam variā multiplicique naturā, Cic. – Akk. Plur. neutr. multiplica b. Gell. 19, 7, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > multiplex

  • 18 bilix

    bilīx, īcis adj. [ bis + licium ]
    сделанный (свитый) из двух нитей, двойной ( о ткани)

    Латинско-русский словарь > bilix

  • 19 coerceo

    co-ērceo, cuī, citum, ēre [ arceo ]
    1) сдерживать, удерживать, держать в границах, в рамках ( linguam Ap)
    2)
    а) не давать воли, стеснять, ограничивать
    c. aliquem spatio arcto O — заключить кого-л. в тесные рамки
    б) обуздывать ( libidines male coērcitae T); пресекать, предотвращать ( peccata Ap); подавлять, усмирять (iras L; seditionem L, T; cupiditates C); поддерживать дисциплину, держать в повиновении ( turbam H); укрощать, смирять, карать ( aliquem vinclis verberibusque C)
    mundus omnia complexu suo coercet C — мир охватывает (окружает, объемлет) всё (держит всё в своих объятиях)
    qua circum colli (v. l.) lorīca coērcet Lcr — там, где кольчуга покрывает (охватывает) шею
    c. verba numeris O — связывать слова числовой закономерностью, т. е. подчинить речь определённому размеру

    Латинско-русский словарь > coerceo

  • 20 consero

    I cōn-sero, sēvī, situm (реже satum Tert, Sol), ere
    1) обсеменять, засевать (agros Cato, C etc.; arva frumento QC); оплодотворять ( muliebria arva Lcr)
    c. lumine Lcr — заливать светом, озарять
    senectute consitus Pl — удручённый старостью, одряхлевший
    nemora manu consĭta QC — рощи, посаженные рукой (человека)
    consita Digпосевы или насаждения
    II cōn-sero, seruī, sertum, ere
    1) соединять, сплетать
    lorīca conserta hamis V — броня, сплетённая из колец, т. е. кольчуга
    pellis aĕnis squamis auro conserta V — шкура, украшенная медными чешуйками и укреплённая золотыми (пряжками)
    nocti c. diem O — сближать день с ночью, т. е. превращать ночь в день
    c. manus cum aliquo C, L (inter se Sl, L), тж. c. dextras St — вступить в рукопашный бой (единоборство) с кем-л.
    c. pugnam (proelium) Pl, L, QC, V etc.завязать сражение
    conserta navis L — корабль, взятый или принявший на абордаж, т. е. вступивший в бой, но
    3) юр.

    Латинско-русский словарь > consero

См. также в других словарях:

  • Lorica — is a Latin word literally meaning body armour and may refer to:* A number of types of Roman armour: **Lorica hamata, a hauberk of mail **Lorica manica, armguard **Lorica musculata, a cuirass **Lorica plumata, a shirt of ribbed scales resembling… …   Wikipedia

  • Lórica — tocando en el Rockampeonato Telcel en Hermosillo, Son. 2006 Datos generales Origen Hermosillo, Sonora, Mé …   Wikipedia Español

  • Lorica — steht für: Lorica (Militär), einen Teil der militärischen Ausrüstung antiker Soldaten, also eine Panzerung, hauptsächlich im Sinne eines Brustpanzers. Es gibt verschiedene Arten von Panzerungen einer militärischen Rüstung: Lorica Segmentata… …   Deutsch Wikipedia

  • lorică — LORÍCĂ, lorice, s.f. (Latinism) Armură medievală; platoşă, cuirasă. – Din lat. lorica. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  LORÍCĂ s. v. cuirasă, platoşă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  lorícă s. f., g. d. art.… …   Dicționar Român

  • LORICA — inventum Midiae Messenii, Plin. l. 7. c. 56. Tib. Donato describitur his verbis, ad Virg. Aen. l. 11. v. 770. Quem pellis ahenis In plumam squamis, auro conserta tegebat. Et tetigit, inquit, sepciem, et quomodo facta esset lorica, ostendit. Pelle …   Hofmann J. Lexicon universale

  • lorica — s.f. [dal lat. lorica, der. di lorum striscia di cuoio ]. 1. a. (arm.) [armatura del busto degli antichi legionari romani]. b. (estens., lett.) [armatura del busto in genere] ▶◀ corazza. 2. (zool.) [rivestimento protettivo del corpo di molti… …   Enciclopedia Italiana

  • Lorica — Lo*ri ca, n.; pl. {Loric[ae]}. [L., lit., a corselet of thongs, fr. lorum thong.] 1. (Anc. Armor) A cuirass, originally of leather, afterward of plates of metal or horn sewed on linen or the like. [1913 Webster] 2. (Chem.) Lute[1] for protecting… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lorīca — (lat.), 1) Panzer (s.d.); daher Loricatus, Gepanzerter; 2) Brustwehr, Schanze; 3) Steinkitt, um den Hals einer Retorte mit der Vorlage fest zu verbinden; 4) eine Zwiebel umschließender, mit braunen Zwiebelblättern äußerlich besetzter Theil …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Lorīca — (lat.), der Lederpanzer der römischen Legionarier, bestand aus Riemen (lora) von Sohlenleder mit Metallbeschlag, die so übereinander befestigt waren, daß sie ein Leibstück u. zwei Schulterstücke bildeten (s. Abbild.). In den frühern Bürgerheeren… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • lorica — [lō rī′kə, lərī′kə] n. pl. loricae [lō rī′sē, lə rī′sē] [L, orig., corselet of thongs < lorum, a thong: see LORE2] 1. the cuirass worn by a soldier of ancient Rome 2. a hard, protective shell or other covering around certain invertebrates… …   English World dictionary

  • Lorica — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. 1.La lorica était une armure romaine, voir : Lorica hamata Lorica squamata Lorica plumata Lorica segmentata 2. Lorica (incantation)   …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»